چرا «سوگند» را «می خوریم»!؟
واژه‌ی «سوگند» از لفظ «سوکنت ونت» اوستایی است، به معنی دارای گوگرد و مقصود آن است که در دوران قدیم، آب آمیخته به گوگرد به هنگام قضا و داوری به کار می‌رفته است، بدین‌گونه که این آب را به متهم می‌نوشانیدند و از دفع شدن یا در شکم ماندن آن، بی‌گناهی یا گناهکاری او معلوم می‌شد. استعمال فعل«خوردن» یادگار همین مفهوم است. (دهخدا،ذیل کلمه «سوگند»)
کلمات کلیدی : سوگند، سوگند خوردن، فرهنگ دهخدا، فرهنگ معین
